Fjald lýsing - vegleiðing


Hvar tú setur merkingina og sniðið á henni

Fyri at tað skal vera týðiligt, at tað er lýsing, má merkingin hava:

    • sjónliga staðseting,
    • týðiliga skrift og
    • nóg stóra skrift
    • Við sjónliga staðseting verður meint eitt stað, sum ger, at ein sær merkingina alt fyri eitt. Hugsa um, hvussu tú kanst merkja greinina soleiðis, at hon eisini vísir seg sum lýsing, um hon verður spjadd, og at eisini tey, sum ikki fylgja tær javnan, skulu skilja, at tað er lýsing. Ein skal ongantíð noyðast at leita ella skrulla í einari grein fyri at raka við, at tað er lýsing. Ein tummilsregla er, at lýsingmerkingin eigur at fanga eygað, tá ið ein sær lýsingina.
    • Merkingin kann til dømis gerast ov mikið ótýðilig, um hon stendur:
    • niðarlaga
    • langt úti á breddanum
    • við lítlari skrift
    • nær einari mynd, sum tekur ansin. Merkingin eigur í minsta lagi at vera sniðgivin í somu skriftstødd sum annar tekstur í greinini. Er skriftstøddin á merkingini ov lítil samanborið við annan tekst, til dømis eina yvirskrift, kann tað lætt henda, at ein ikki fær hana við, og tá kanst tú vera í vanda fyri at bróta lógina.
    • Leggur tú lýsingaleinki út, mást tú eisini merkja tey umframt sjálva greinina.
    • Skriftin kann gerast týðilig við at brúka ein annan lit ella draga hana fram á annan hátt.