Tú ræður sjálv/ur fyri, hvussu tú vilt merkja, so leingi lógarinnar krøv verða hildin, soleiðis at lýsingin týðiliga vísir seg sum lýsing.
Øll skulu duga at síggja, at tað er lýsing frammanundan ella samstundis, sum tey síggja tað, tú hevur lagt út, sama um tey eru fastir fylgjarar hjá tær, ella um tey av tilvild síggja innihaldið, tú hevur lagt út. Í hesari vegleiðingini kalla vit øll, sum síggja innhaldið, tú leggur út, fylgjarar.